من و آینه رو در روی هم یکریز می رقصیم در آتش

و در حالی که پشتم تا شده مانند حرف ((م)) در آتش

حساب لحظه ها در رفته از دست من و این شعر سرگردان

تماشایی ست در این لحظه ها یخ بستن تقویم در آتش

تمام عابران گفتند زیر لب:چه مرد نابهنجاری

که نصف هستی اش در منجلاب افتاده است و نیم در آتش

نمی ترسم ازین هیبت ،سمندرگونه می رقصم و می دانم

گلستانی فراهم می شود در شان ابراهیم در آتش

و من می سوزم و فردا به باقیمانده ام با گریه می گویی:

به دست این و آن افتاد میراثی که شد تقسیم در آتش

و از خاکسترم دیوانه ای دیگر به این بیغوله می آید

و می آید کنار قبر انسانی که شد ترسیم در آتش