بی قراری ، سم آتش افروز باران است .

گم شده ی سرگشته ی بی سامان مست از رویایی ،

که خودش را در خودش بر نمی تابد !

آن ((من دیگر))-اش کبریت در دست به زیر باران و این من مست و مخمورش  ، در حسرت چتری

                                                                                                                                 که

                                                                                                                                         باد برد .....